De kat uit de boom kijken
Een afspraak maken met een therapeut is niet zomaar iets. Hoe zet je die eerste stap en hoe weet je of een therapeut bij je past?
Je speelt met het idee om op zoek te gaan naar een therapeut. Waarschijnlijk denk je er al langer over na. En toch is de eerste stap nemen lastig. Want hoe kies je nu een therapeut die bij je past? Bij een therapeut speelt natuurlijk de expertise een rol en de veelbesproken 'klik'. Maar hoe weet je of die er is, hoe maak je een keuze? Op de mooie kleuren van de website of op de betrouwbare blik op een foto. Ja en nee. Volg daarin zeker je gevoel, dat is een goede leidraad. En vervolgens is er altijd toch een kleine sprong in het diepe. Zoek dat eerste contact, kijk ook hoe dat op je overkomt. Ik nodig eenieder daarin uit om vooral te ervaren hoe het voelt; zit je lekker in de ruimte, voel je je vertrouwd bij mij, voel je je prettig. We weten namelijk uit onderzoek dat dat heel bepalend is voor de mate van slagen van de therapie. Gun jezelf dus het grootste effect en vind die therapeut waarbij jij je op je gemak voelt.
Als je een nieuwe wasmachine koopt of een vakantie boekt bekijk je de productspecificaties en wil je weten wat anderen van het product vinden. Wanneer je bijna zover bent om een eerste afspraak te maken kan het ook bij het zoeken naar een therapeut helpen om te horen wat anderen gezegd hebben. Iedereen zat ooit in de fase waarin jij zit als je op het punt staat om een therapietraject in te gaan. Denk eens na over wat jij belangrijk vindt in het contact en kijk of je dat herkent in de ervaringsverhalen van anderen.
Een kleine indruk van hoe therapie ervaren kan worden in mijn praktijk:
- "Ik ben erg tevreden over de gesprekken met Ymkje! Ze is erg begaan en heeft oog voor het hele gezin. De gesprekken zijn open en ik voelde me snel op mijn gemak."
- "In een voor ons moeilijke periode is Ymkje een goede steun geweest. Ymkje neemt echt de tijd om naar je te luisteren en ze heeft ons gesterkt in het maken van bepaalde keuzes."
- "Ymkje heeft een begripvolle en nuchtere houding waardoor de gesprekken prettig en niet te zwaar aanvoelden, ondanks de zware onderwerpen. Ontspannen, met humor en betrokkenheid. Scherpe vragen en het vermogen om door te vragen en onderwerpen aan elkaar te koppelen."
Misschien merk je bij het lezen van bovenstaande direct wat jou aanspreekt. En dan is het een kwestie van doen. Zorg voor jezelf. Neem die eerste stap en zoek contact. Jij houdt de regie en bepaald of het bij je past!
Fijn dat het weer kan èn dat het niet moet
De wereld gaat weer open. Meer mogelijkheden en meer vrijheid. Iedereen lijkt er blij mee, maar
geldt dat ook voor jou?
De coronamaatregelen versoepelen en de wereld komt weer langzaam in beweging. Oude patronen en het ritme van bijna twee jaar geleden zijn zo weer opgepakt. Maar wat doet dat eigenlijk met je?
Voor veel mensen is er behoorlijk wat veranderd in hun leven tijdens de coronaperiode. Thuiswerken of een hele andere manier van werken, alle gezinsleden lange periodes thuis, minder sociaal contact. En nu daar weer verandering in komt, wordt duidelijker wat deze periode gebracht heeft. In positieve
en negatieve zin. Zo kan het prettig zijn dat de meest angstige periode achter de rug is, dat je kunt terugvallen op oude routines, dat je weer mogelijkheden hebt om mensen te ontmoeten en feest te vieren. Anderzijds geven meer mogelijkheden misschien ook meer verplichtingen en meer prikkels en je daar opnieuw toe moeten verhouden. Dat kan overweldigend zijn en de vraag oproepen of dit wel is wat je wilt.
Je bent niet de enige. Alle gebeurtenissen van de afgelopen tijd en de verandering die daar ook nu weer inkomt kan angst of grote onrust oproepen. Is dit herkenbaar voor je? Wanneer je merkt dat het zoeken naar hoe je de draad weer op wilt en kunt pakken je belemmert in je dagelijks leven. Of het je niet lukt om je leven zo in te richten als je zou willen.
‘Never waist a good crisis’, is in dit geval een goed advies. Mocht je voelen dat de verandering veel van je vraagt en het goed zou zijn om te onderzoeken wat deze periode je heeft gebracht, om mogelijk je leven zo aan te passen dat het je beter ‘past’, neem daar dan de tijd voor. Sta erbij stil, neem het serieus. Zie het als een kans!
Samen en alleen
Relatieproblemen, bijna iedereen heeft er wel eens mee te maken. Zeker als omstandigheden veranderen kan er spanning ontstaan. Je bent niet de enige én er zijn heel veel manieren waarop je er mee aan de slag kan.
In perioden van grote verandering, spanning en ingrijpende gebeurtenissen kan je relatie onder druk komen te staan. Naast dat partners in een spanningsvolle periode wellicht wat minder geduld hebben met elkaar komen op deze momenten vaak ook onderliggende problemen aan de oppervlakte. Wanneer je meer in elkaars aanwezigheid verkeert en afleiding zoeken niet altijd mogelijk is kom je, als het ware, in een snelkookpan terecht. Grote beslissingen worden sneller genomen. Trouwen, verhuizen, samen kinderen krijgen. Maar dus ook uit elkaar gaan of scheiden.
In zwaar weer kan het onder de loep nemen van bestaande patronen en onderlinge communicatie een goede manier zijn om samen weer wat grip te krijgen op de relatie. Of op zijn minst kan het inzicht geven. Sta eerst voor jezelf en later samen eens stil bij hoe je reageert wanneer je iets dwarszit en wat het effect van dat gedrag is. Wanneer je dit met elkaar bespreekt hou er dan rekening mee dat je vanuit je eigen behoefte praat, val elkaar niet in de rede en accepteer dat de ander anders is.
Laat de wetenschap dat 70% van de Nederlanders wel eens relatieproblemen ervaart ook een steunende gedachte zijn. En een motivator om ermee aan de slag te gaan als die wens er is. Ja er zijn problemen en je bent niet de enige.
Zoek verbinding in de eenzaamheid
Eenzaamheid neemt toe, vooral onder jongeren. Jij kan het verschil maken door te zoeken naar verbinding. En dat hoeft echt niet moeilijk te zijn.
Wat onmogelijk leek is toch mogelijk. Na bijna een jaar van anders en het nieuwe normaal lijkt hier en daar gelatenheid en misschien zelfs gewenning te ontstaan. Wat de ene week nog mag, is de volgende week niet toegestaan. En de week daarna toch weer wel maar dan anders. Veranderingen en onvoorspelbaarheid zijn de basis van waaruit we nu al zo lang leven. Voor veel volwassenen valt dit al niet mee. Voor veel jongeren is het bijna niet meer te doen. Niet naar school, niet meer afspreken met vrienden, elkaar niet meer ontmoeten op de vanzelfsprekende plekken zoals de sportclub. Verveling is aan de orde van de dag. En alsof dat niet erg genoeg is neemt eenzaamheid en depressie hand over hand toe bij middelbare scholieren en studenten. De ontwikkelingsfase van deze jongeren vraagt om grenzen opzoeken en de wereld verkennen. De realiteit is dat zij thuis zitten en weinig tot geen contact hebben met leeftijdsgenoten. Zorgelijk. De groep jongeren die professionele hulp zoekt neemt toe. En wat goed dat dat gebeurt. Op eigen initiatief of op aangeven van de omgeving. Het is juist die omgeving die voor deze doelgroep een belangrijke rol kan spelen. Want al lijkt die nukkige puber of die in zichzelf gekeerde student niet op jou te zitten wachten. Ga toch dat gesprek eens aan, vraag hoe het gaat, wandel samen eens een blokje om. Verzin desnoods dat je zelf de boodschappen anders niet kan dragen. Vraag je af waar je de verbinding kan maken. Samen koken, muziek luisteren of een film kijken? Neem het eventuele gemopper of de zwijgzaamheid op de koop toe. Je zou het misschien niet zeggen, maar het kan echt het verschil maken.
Ben jij echt in het leven van je kind?
Hoeveel moet je weten om optimaal betrokken te zijn bij je kind? Verbindend gezag geeft je als ouder richting in het ondersteunen en sturen van je kind.
Herken je dat; je kind heeft een eigen leven online, op Tiktok, Minecraft of al gamend met andere spellen. Alles online, veelal met anderen. Of je kind is buiten, uit je zicht, op straat of bij vrienden. Het is tegenwoordig best een klus als ouder om zicht te houden op wat je kind doet en met wie. En we vinden het ook niet meer vanzelfsprekend dat we dat allemaal moeten en mogen weten. Wanneer er geen zorgen zijn over je kind, leidt dat niet tot problemen. Maar als er wel zorgen ontstaan, moet je ineens terrein terugwinnen. En dat was niet nodig geweest. Sinds een aantal jaren is er in Nederland een methode ontwikkeld, Verbindend gezag, die ouders richting geeft in hoe hun kinderen zowel te ondersteunen als aan te sturen. De basis hiervan ligt bij het geweldloos verzet, wat ervan uitgaat dat je geen controle hebt over de ander, enkel over jezelf. Er is een zeer heldere methode ontwikkeld die je helpt weer invloed te hebben op je ontsporende kind. Maar ook wanneer het goed gaat, biedt deze benaderingswijze je als ouder veel; waakzame zorg. Een eerste principe hierin is dat je aanwezig bent in het leven van je kind. Dat klinkt zo vanzelfsprekend, maar dat kost wel tijd, moeite en energie. Dat betekent dat je zorgt dat je weet waar je kind is en met wie, zowel in het echte leven als online. Wanneer er geen zorgen zijn, kun je dit gewoon doen vanuit interesse. Je bent oplettend, op een fijne, open manier. Zorg dat je tijd besteed met je kind, verdiep je in het leven van je kind, doe dingen samen, heb interesse, vraag naar vrienden, kom naar de kamer van je kind. Dat geeft je een basis waarin jij vertrouwen kunt hebben in je kind en waarin je kind kan vertrouwen op jouw aanwezigheid. Mocht het dan toch gebeuren dat je je zorgen maakt, dat er dingen gebeuren die niet oké zijn, dan kun je gemakkelijk opschalen; je vergroot dan je aanwezigheid door niet meer vrijblijvend te informeren, maar gerichte vragen te stellen.
Verzeker jezelf van goede zorg
Bij welke zorgverzekeraar zit jij volgend jaar het best?
Goed nieuws op vergoedingengebied! CZ heeft aangegeven dat ze relatietherapie vergoedt wanneer dit geboden wordt door een behandelaar die bij hen vergoed wordt onder complementaire zorg. Een extra reden dus om voor aankomend jaar weer eens opnieuw naar je verzekering te kijken. Vergelijken is de moeite waard. Een heel aantal zorgverzekeraars vergoedt psychosociale therapie vanuit de aanvullende verzekering. En nu dus CZ die ook relatietherapie op deze manier vergoedt. Helaas zijn er ook achterblijvers. Zorg en Zekerheid vergoedt nog steeds heel weinig op het gebied van complementaire zorg, een gemis. Mocht je dus gestart zijn met therapie of dit overwegen, kijk goed naar welke verzekeraar jou de juiste zorg biedt. Via de link kun je een overzicht bekijken van welke verzekeringen psychosociale zorg vergoeden voor 2020.
Van persoon tot persoon
Wat is belangrijk in het therapeutische contact? Hoe gaan therapeut en client met elkaar om? Overwegingen over hoe persoonlijk het contact wel of niet is.
Hoe wordt jij het liefst benaderd? Wat helpt jou het meest? Wanneer voel je je op je gemak? En hoe is dat wanneer je bij iemand komt voor hulp? Het is een interessant gegeven waar al veel over is nagedacht en geschreven. Vanouds is de therapeut de deskundige, de dokter die weet wat er met je aan de hand is en hoe dat op te lossen is. Deze heeft een hoge status, het is iemand om naar op te kijken en om niet tegenin te gaan. Inmiddels is dit bij veel therapeuten niet meer de heersende opvatting en voelen cliënten zich ook vrijer om zich te laten horen. Toch is er nog een groot verschil in hoe hiermee wordt omgegaan in de praktijk, bewust of onbewust.
Binnen mijn huidige opleiding werd deze discussie weer aangezwengeld; hoe ga je in gesprek met de ander? Hoeveel afstand houd je, of hoeveel juist niet, wat vertel je juist wel of niet over jezelf? Het spreekt mij aan om hierover na te denken. In de praktijk valt mij op dat cliënten mij als feedback geven dat het traject ‘persoonlijk’ was. Ik ben en blijf de therapeut, wat ik doe en zeg is om de ander verder te helpen. Daarbij kan het naar mijn mening wel helpen om eigen gedachten, ervaringen en gevoelens in te brengen. Het brengt ons als mensen wat dichterbij elkaar, toont dat we allemaal als mens onze worstelingen hebben, dat er niet een ‘beter weten’ is, maar wel een ‘helpen om het zelf beter te gaan begrijpen’ is. Wanneer het mij lukt om mensen bij dat laatste verder te helpen, ben ik tevreden. En als ik dan als feedback krijg dat het traject ‘persoonlijk’ was, dan herken ik dat. Dan hebben we elkaar van persoon tot persoon gesproken en ontmoet.
Erkend worden
De Praktijk voor psychosociale therapie Leiden wordt inmiddels erkend door meerdere zorgverzekeraars, waardoor er ook vergoedingen mogelijk zijn.
Ieder mens heeft erkenning nodig. Erkenning doet ons voelen dat we ertoe doen, dat we van belang zijn. Ons bestaan betekent iets voor anderen, het geeft bestaansrecht. We hebben het als mens nodig om gekend te worden, we zijn pas iemand als een ander ons ziet en ervaart. Jezelf als mens ervaren, iemand zijn, is een eerste stap in het leven. Wil dat leven ook als waardevol ervaren kunnen worden, dan komt erkenning om de hoek kijken. Wanneer je je door de ander erkend voelt, ervaar je ook nog waardering voor je bestaan. Dat is het moment dat het leven glans krijgt.
Voor beroepsgroepen geldt dat net zo. Onlangs kreeg ik bericht van mijn beroepsvereniging, de NFG, dat we vanaf 2019 erkend worden door een aantal zorgverzekeraars die dat eerder nog niet deden. Dat voelt goed. Men waardeert het werk dat we doen en is bereid hier een vergoeding voor klanten tegenover te stellen. Dat betekent weer dat we meer mensen kunnen bereiken. Deze klanten voelen zich door ons erkend en wij voelen ons door hen erkend. Aan het werk, voor erkenning…
Hoe het leven je vormt
Mensen worden gevormd door hoe ze opgroeien, door eerdere ervaringen en door hun vroege hechting.
Met regelmaat blijkt dat mensen die langskomen voor gesprekken, of dat nu individueel is of samen met hun partner, eerder moeizame momenten in hun leven hebben gekend. En de mensen bij wie dit het meest het geval is, zijn vaak degene die een moeilijke start hebben gehad. Des te meer blijkt dat een veilige start, een stabiele, verbonden relatie met je ouders in je eerste jaren, een waardevol gegeven is. Wanneer je van jongs af aan hebt geleerd dat de wereld een veilige plek is, waarin je getroost kan worden, waarin je gevoelens worden gezien en waarin je wordt gerustgesteld, geeft dat je een zeer stevige basis in het leven. Je fundament is dan in orde. Latere ervaringen met tegenslag, teleurstelling en verlies zal je kunnen dragen, je hebt immers geleerd dat je hiervoor kunt terugvallen op belangrijke anderen om je heen.
Wanneer je echter al vroeg in je leven hebt geleerd dat de belangrijkste mensen in je leven niet goed zien wanneer jij verdriet hebt, wanneer achter je boosheid geen verdriet wordt gezien, wanneer je wordt genegeerd of afgekapt, leer je dat je niet kunt terugvallen op anderen. Dat je jezelf moet redden in het leven. Kinderen passen zich aan aan hun situatie en ontwikkelen strategieën om hiermee om te gaan. Je leert je eigen emoties niet voelen en kennen, de spanning die toch binnenin je oploopt, ga je op andere manieren kwijt zien te raken. Je wordt overmatig aanhankelijk aan de ander, of juist zeer zelfstandig en lost alles zelf op.
Het brengt mensen ver in het leven. Je past je optimaal aan aan de omstandigheden. Vaak komt er echter een dag dat die manier die je jezelf hebt aangeleerd, in de weg gaat zitten. Dat is het moment dat mensen hulp gaan zoeken. En gelukkig zijn mensen ook in hun volwassenheid flexibel en veerkrachtig. Je draagt mee wat je meedraagt en tegelijkertijd kun je keuzes maken in het leven. Zo’n keus kan zijn om te leren zien en erkennen wat je heeft gevormd in het leven en hoe jij daar zelf verder mee wilt gaan. Zodat het je ook daadwerkelijk verder brengt, in plaats van in de weg zit.
1 april; werkt humor in therapie?!
Humor is een werkende factor binnen therapie. Het geeft lucht, ruimte en daarmee mogelijkheden voor verandering.
Ben je dit jaar ook weer voor de gek gehouden? Kinderen die je attenderen op de kikker in je bil, een bericht in het nieuws waar je toch even intrapte of een slechte grap van collega’s? Het deed me denken aan het gebruik van humor door de dag heen en dan vooral binnen de gesprekken die ik met mensen voer. Ik zou niet zonder kunnen!
Humor werkt als een ventiel voor spanning, is mijn ervaring. Door op een speelse manier met zaken om te gaan, ook te kunnen lachen om moeilijke dingen en door af en toe hard om jezelf te kunnen lachen, geef je jezelf en de ander ruimte. Ruimte om je even goed te voelen, op je gemak, om contact te maken samen, om meer te zijn dan de therapeut en de cliënt.
Daarnaast helpt humor mij vaak om een boodschap over te brengen die zich er minder goed voor leent om helemaal uitgelegd en uitgesproken te worden. Een kwinkslag of een metafoor kunnen dan het goede werk doen, de ander even op een ander been zetten, even uit evenwicht brengen. En wanneer de ander het anders oppakt of eraan voorbij gaat, is het ook prima. Dan is duidelijk dat het (nog) niet past.
Dit evenwicht is er voor mijzelf net zo goed. Humor kan bevrijdend werken, maar kan ook bedekken. Een sarcastische grap hier en daar kan goed werken, maar wanneer dit vaak gebeurt, kan het een manier worden om dingen af te houden. Dat is dan weer niet zo werkzaam in therapie. Het is dus zaak om ruimte te laten voor humor en humor te gebruiken voor het scheppen van ruimte en tegelijkertijd de grens te bewaken waarbij humor een schild wordt waarmee gevoelens worden afgeketst.
Op de humor dus, om de ruimte te ervaren. En op die ruimte, om het gevoel toe te laten.
Je telefoon de baas?
Hoezeer ben jij gebonden aan je telefoon? Zorg dat je zonder kunt.
Wie is bij jou de baas, je telefoon of jijzelf? Enerzijds is onze mobiele telefoon een handig en onmisbaar deel van ons leven geworden, anderzijds bezit het de kracht om ons weg te trekken uit ons dagelijkse leven. De telefoon gaat een steeds belangrijker ding worden in ons leven. Kon je er ooit mobiel mee bellen, wat al heel handig was, nu kun je ermee sms-en, appen, internetten, spelletjes doen, videobellen, tv kijken, bankieren, navigeren, reserveren, recenseren en niet te vergeten alle social media bijhouden. Al deze dingen maken ons leven steeds gemakkelijker en sneller. De tijd die we over houden, lijkt echter wel op te gaan aan datzelfde apparaat. Alle apps op je telefoon zijn erop ingesteld om je zo lang mogelijk betrokken te houden en om je zo snel mogelijk weer terug te krijgen. Je kent het gevoel vast; je pakt even je telefoon om iets te doen en een half uur later vind je jezelf achter je telefoon, bezig met iets anders dan wat je van plan was en je afvragend wat je ook alweer ging doen. Omdat alles op datzelfde apparaat zit en al die dingen zichzelf via dat apparaat nogal aan je opdringen. De meldingen vliegen je om de oren.
Heb je er last van, kost het je teveel tijd, ben je meer bezig met andere mensen dan met je eigen leven? Probeer jezelf er dan in te begrenzen. Maak afspraken met jezelf over hoe je omgaat met je telefoon. Stel meldingen bewust wel of niet in. Kies welke apps je op je telefoon wilt hebben. Leg je telefoon op vaste momenten weg. Leer jezelf aan dat je hem niet altijd bij je hoeft te hebben. Voor de komst van de mobiele telefoon konden we hele dagen op pad en onbereikbaar zijn. En eigenlijk ging dat altijd goed. We zijn dus niet onmisbaar. En als we niet posten wat we doen, bestaan we toch!
Ook ziek van kanker?
Hoe kanker het leven van mensen in de weg kan zitten.
Op 4 februari is het wereldkankerdag. Een moment om stil te staan bij een ieder die op wat voor manier dan ook met kanker te maken heeft of heeft gehad. En helaas zijn we dat allemaal. Alhoewel er steeds nieuwe ontdekkingen worden gedaan, betere behandelingen komen en nieuwe inzichten, is het nog steeds een ziekte die heel veel mensen treft en die veel leed veroorzaakt.
Kanker kan op vele manieren je leven in de war gooien. Doordat je zelf ziek wordt, door lichamelijke ongemakken, pijn, door de angst om dood te gaan. Doordat het iemand in je omgeving treft en je het gevoel hebt te weinig te kunnen doen, je bang bent om de ander te verliezen, de pijn van de ander moeilijk aan te zien is. Doordat je na je behandeling weer verder kan en moet met je leven, het niet meer aan je te zien is, je het zelf nog in elke vezel van je lijf voelt, wanneer de buitenwereld weer verwachtingen van je heeft. Doordat je naaste is overleden en je verder moet leven met een eeuwig gemis.
Om die reden is er deze speciale dag. Om stil te staan bij al deze mensen, bij onszelf en onze naasten. En om een ieder de hulp te gunnen die nodig is, in welke vorm dan ook.
Voornemens om...
Mogen al je problemen net zo lang duren als je goede voornemens dit jaar.
Fris in het nieuwe jaar word ik door mijn nieuwe Omdenken scheurkalender verrast door deze spreuk: ‘Mogen al je problemen net zo lang duren als je goede voornemens dit jaar’. Tja, gezien de duur van het volhouden van goede voornemens, zou dat in veel gevallen best goed nieuws zijn. Ze verdwijnen als sneeuw voor de zon… Maar wat nemen we ons nu eigenlijk voor? Vaak gaat het om het nastreven van een beeld van jezelf waaraan je in je eigen ogen nog niet voldoet. Meer sporten? Blijkbaar zie je jezelf als te weinig sportief. Stoppen met roken? Dan vind je jezelf vast te ongezond. Afvallen? Te dik. Minder hard werken? Te gestressed. Er is niets mis mee om jezelf af en toe te evalueren en bij te sturen waar nodig. Zeker wanneer dat vanuit een interne motivatie is, dan heb je een goede kans van slagen. Met de jaarwisseling lijken we ons echter meer dan anders af te meten aan het perfecte plaatje. We bedenken hoe we daarin passen en welk voornemen daarbij hoort. Op zich oké, maar niet de beste motivatie om je doelen te bereiken. Vandaar het stranden van vele goede voornemens rond de tijd van de nieuwjaarsduik…
Ben jij voornemens om iets te veranderen waar je met je hart voor gaat? Het gaat je lukken!
Vrouwen en autisme
Hoe autisme bij vrouwen nog maar slecht herkend wordt en hoe ingewikkeld dat voor deze vrouwen is.
Een herkenbaar artikel in het NRC onlangs, over vrouwen met autisme. Herkenbaar vanwege de onherkenbaarheid. Waar we er vroeger vanuit gingen dat er bij vrouwen veel minder vaak sprake was van autisme dan bij mannen, gaan we er inmiddels meer vanuit dat we het bij vrouwen minder goed herkennen. Vrouwen lijken van nature meer geneigd om zich aan te passen aan hun omgeving, waardoor ze zichzelf heel goed aanleren wat gewenst en ongewenst gedrag is in de omgang met anderen. Wat we aan de buitenkant zien is passend gedrag, waarbij we ervan uitgaan dat dit spontaan verloopt. Onderliggend blijkt dan dat ditzelfde gedrag deze vrouwen heel veel energie kost, omdat ze het bewust vertonen. Het is geen automatisme, het is een knop die aangaat om sociaal te kunnen functioneren. Denk aan een eigenschap die je wel beheerst, maar die nooit echt vanzelf gaat en je altijd veel energie kost. En dat je die dag in, dag uit moet uitvoeren. Waarbij er ook nog eens geen begrip is vanuit je omgeving voor de moeite die het je kost, omdat men denkt dat je het gewoon beheerst. Waar het zich dan uiteindelijk in uit, is een burn-out, overspannen raken, niet begrijpen wat er aan de hand is. En inderdaad, zoals in het artikel wordt genoemd, laten we vrouwen die ASS bij zichzelf vermoeden heel serieus nemen. Alleen zij voelen van binnen de verwarring, de vermoeidheid en het niet begrijpen van de wereld om zich heen die wij ons niet kunnen voorstellen.
ADHD of ASS?
Mensen met ADHD of autisme hebben recht op de juiste ondersteuning.
Opvallend vaak blijken mensen die langskomen voor gesprekken een diagnose ADHD of ASS (autisme spectrum stoornis) te hebben of zich te herkennen in kenmerken hiervan. Het zijn mensen die zich in eerste instantie goed staande weten te houden in het leven. Dit kost hen echter wel duidelijk meer energie dan dat het andere mensen kost. Onderliggend merken ze dit door vermoeidheid, emotionele problemen, gezondheidsklachten, een slecht zelfbeeld, relatieproblemen of bijvoorbeeld onzekerheid. Alhoewel ADHD en ASS inmiddels meer en meer erkend worden als een daadwerkelijk probleem, is het toch opvallend hoe weinig ondersteuning er voor mensen is. De verwachting lijkt toch te zijn dat een ieder op dezelfde manier meekomt in de maatschappij. Wanneer dit niet lukt, lijk je ontzettend hard je best te moeten doen om toch mee te komen. En op dat moment kunnen zich allerlei klachten gaan voordoen die niet meteen gelinkt worden aan een onderliggende ADHD of ASS. Het zou deze mensen helpen als ze meer kunnen zijn wie ze zijn, als we als samenleving accepteren dat een ieder anders is en als we hier ook daadwerkelijk naar zouden handelen. Met of zonder diagnose moet je kunnen zijn wie je bent.
Hoe vinden wij elkaar?
Een blog over hoe je de juiste therapeut vindt.
Steeds meer merk ik in de praktijk dat mensen hun eigen weg zoeken in het vinden van een therapeut die bij hen past. Waar vroeger wellicht de mening van de huisarts doorslaggevend was, lijken mensen nu meer zelf te beoordelen bij welke hulpverlener ze op de goede plek zijn. Dit kun je zelf inmiddels ook beter uitzoeken. Dankzij internet ligt de wereld aan je voeten, ook wanneer je hulp zoekt. Het nadeel hiervan kan zijn dat het aanbod groot is en de kwaliteit ervan niet altijd duidelijk is. Beroepsverenigingen proberen hier ordening in te brengen, maar zij zijn voor het grote publiek vaak onbekend. Het voordeel is echter dat je een therapeut via internet al een beetje kunt leren kennen. De foto, de manier van schrijven, de gebruikte methodieken, de scholing, al dit soort dingen kunnen zorgen dat je je aangesproken voelt of juist niet. Het helpt als je ergens een klik voelt, als er iets vertrouwd is. Zo hoor ik van de ene cliënt dat mijn naam haar aansprak, van de ander dat mijn uiterlijk prettig overkwam en weer een ander noemt de manier van schrijven op de website. Een ding maakt het duidelijk; we vinden elkaar tegenwoordig vaak op het wereldwijdeweb.
Groen doet wonderen
Hoe de inrichting van een ruimte van belang is voor hoe je je voelt.
Inmiddels heeft de nieuwe ruimte zich prima bewezen. Het is er goed vertoeven. Ook het pand is een prettige plek om te zijn, met goede buren en levendigheid. Zowel overdag als in de avond is er voldoende aanloop en het feit dat het naast de parkeergarage en de bushalte zit, maakt het voor iedereen bereikbaar. Nu ik na de inrichting ook tijd had voor de aankleding van de ruimte, werd het tijd voor wat foto's op de site. Trots op de nieuwe stek!
Alles op zijn plek...
De Praktijk voor psychosociale therapie Leiden is gestart op de nieuwe locatie.
Het is gelukt! Na een weekend hard werken, is de nieuwe ruimte fris en netjes. De eerste cliënten zijn ontvangen en de ruimte heeft zich inmiddels bewezen als prettig en effectief. Na wat omzwervingen in de maand augustus, is nu des te meer te merken dat een veilige, rustige en vertrouwde plek een belangrijk middel is in gesprek met mensen. Zelf vertoef ik er met veel plezier, wat al een belangrijke voorwaarde is om goed werk te kunnen leveren. Als de ander zich er dan ook nog goed op zijn gemak voelt, zijn we een eind op de goede weg. Op een goede samenwerking, in een prettige omgeving!
De praktijk gaat verhuizen!
De praktijk gaat verhuizen!
Wat is er belangrijker dan je prettig te voelen in een ruimte? Dat je op je gemak bent, de sfeer goed voelt. Het blijkt dat je daardoor ook eerder open bent, beter in staat bent om je verhaal te doen, openheid geeft over waar je mee zit. Dat zijn natuurlijk heel helpende zaken in een therapie. In mijn huidige praktijkruimte is daar volop sprake van. Een prachtige ruimte, groot, maar toch heel vertrouwd en prettig. Op zoek naar iets anders was dus niet eenvoudig. Maar het is gelukt! In een mooi oud pand, met bedrijvigheid, weer midden in het centrum van het mooie Leiden. In het eerste weekend van september ga ik aan de slag om er een prettige ruimte van te maken, waarin je je welkom en op je plek voelt. Vanaf dinsdag 5 september is iedereen er welkom. En voor degene die van buiten de stad komen, de praktijk zit recht tegenover de AH parkeergarage. Het gemak dient de mens....