Hoe paars mag paarse vrijdag zijn?
De acceptatie van lhbti+ers neemt af. De noodzaak van een paarse vrijdag wordt groter.
Rond deze tijd leek het me passend om over paarse vrijdag te schrijven. De dag dat er binnen het onderwijs extra aandacht is voor lhbti+ers. Eerdere jaren ontvingen we hier bericht over van de scholen van de kinderen en ging er een paarse trui aan naar school. Ik vond het een mooi initiatief en wilde graag aansluiten door erover te schrijven. Dit jaar was het echter nogal rustig op dit gebied, we werden minder geïnformeerd. Tot mijn verdriet las ik in de krant dat scholen er voorzichtig mee omgingen, omdat er inmiddels nogal wat tegengeluiden zijn. Slingers werden extra hoog opgehangen, om vernieling te voorkomen. Armbandjes werden niet meer aan iedereen uitgedeeld, want het gedachtengoed kon niet opgedrongen worden. De tegengeluiden zouden gaan over dat er wel heel veel aandacht naar dit thema zou gaan. Wat een treurige constatering. De acceptatie van lhbti+ers neemt namelijk af, blijkt uit onderzoek. De noodzaak van een paarse vrijdag wordt dus alleen maar groter. Maar vanwege tegengeluiden maken we deze dag kleiner en zijn we voorzichtig. Dat lijkt me een verkeerde beweging. De dag zou net zo groot en lang en vaak georganiseerd moeten worden, totdat het leven van een lhbti+ jongere er hetzelfde uitziet op de middelbare school (en overal in de maatschappij) als van elke andere jongere. En helaas lijken we daar nog niet te zijn….
Eerste hulp bij klimaatangst
Voor wie een therapeut zoekt die op de hoogte is van de stand van zaken rondom klimaatverandering en die begrijpt welke gevoelens hierbij meespelen en dus voor welke (levens) keuzes je kan komen te staan; weet mij te vinden.
Al heel wat jaren ben ik aan het onderzoeken hoe ik mij kan inzetten voor ‘het redden van de wereld’ zoals ik het vaak noem. Het lijkt zo’n onmogelijke opgaaf. Dat is feitelijk ook zo, maar heeft waarschijnlijk ook iets te maken met mijn eigen formulering. Net zoals ik de mensen in mijn kamer meeneem in het kiezen van haalbare doelen en het zien van de kleine stappen, zou ik mijzelf kunnen helpen met het herformuleren van mijn missie. Dat zou meer handvatten en meer voldoening geven. Voorzichtig ben ik deze weg aan het onderzoeken, ik lees boeken, volg socials en zet kleine stappen. Daardoor weet ik inmiddels dat er psychologen zijn die zich verbonden hebben en de Stichting klimaatpsychologen hebben opgericht. Zowel om mensen te ondersteunen die worstelen met gevoelens rondom klimaatverandering, als om organisaties te helpen om te vergroenen. Mijn groene bank publiceerde onlangs een artikel over hoe om te gaan met klimaatstress. Een van de klimaatpsychologen gaf uitleg over wat hierbij helpend is. Je begrijpt, ik overweeg mij aan te sluiten, maar ik ben er nog niet uit of ik mij op die manier wil neerzetten als therapeut. Een belangrijke waarde voor mij is dat iedereen bij mij terecht kan. Dus ook mensen die zich helemaal niet bezighouden met het klimaat of die daar heel andere ideeën over hebben. Sluit ik die dan niet uit? Aangezien ik inmiddels een aantal mensen in de praktijk heb gehad die hadden ervaren dat het van wezenlijk belang was dat hun therapeut goed op de hoogte was van de situatie van het klimaat, besluit ik hier in elk geval meer over naar buiten te treden. Het zou ook een gemis zijn als deze mensen mij niet weten te vinden. Dat dit voor hen zo van belang is, omschrijft iemand als reactie op het bovengenoemde artikel heel treffend; ‘Ik heb al met meerdere coaches en psychologen gesproken, maar die waren allemaal buiten die bubbel (bubbel = het klimaat wordt bedreigd) en konden mij juist niet helpen omdat ik zo veel meer feitelijke kennis over de situatie heb dan zij, dat ze mij niet gerust konden stellen of begrepen wat mijn gevoelens zijn, en wat dan zou kunnen helpen.’ Voor wie dus een therapeut zoekt die op de hoogte is van de stand van zaken rondom klimaatverandering en die begrijpt welke gevoelens hierbij meespelen en dus voor welke (levens) keuzes je kan komen te staan; weet mij te vinden.
https://dekleurvangeld.nl/artikelen/2024/tips-klimaatpsycholoog
Tijd voor verandering!
Wachttijden in de intensieve GGZ zorg blijven toenemen. Mind doet een oproep aan alle politieke partijen.
Al langere tijd heeft de praktijk te maken met aanmeldingen van cliënten die intensieve GGZ zorg nodig hebben, maar deze nog lang niet in zicht hebben. Helaas neemt dit toe. Het is schrijnend om te merken hoelang mensen moeten wachten op hulp of hoe ze soms niet eens ergens binnenkomen. Naast dat het onverstandig is om lang te wachten met het bieden van hulp, gaan er ook boodschappen vanuit die niet steunend zijn; ‘blijkbaar zijn mijn problemen niet zo belangrijk, dat er meteen hulp nodig is’, ‘de maatschappij vindt het geen prioriteit om mij te helpen’. Geen hulp krijgen geeft de boodschap van niet gezien en gehoord worden, niet erkend worden. Dat zal psychische problemen eerder vergroten dan verminderen. Het is dus hoog tijd om ervoor te zorgen dat dit gaat veranderen. Mind doet daarom een oproep aan alle politieke partijen om in hun verkiezingsprogramma oplossingen aan te dragen voor deze problematiek. Ze hebben daarvoor een prachtig pamflet geschreven waarin ze voorstellen doen hoe hiervoor zorg te dragen; ‘een zorgstelsel in dienst van mensen’. Het klinkt zo logisch en we staan er op dit moment zo ver vanaf… Hopelijk helpt het de politieke partijen om een standpunt in te nemen. Want verbetering van de psychische zorg is heel hard nodig!
https://mindplatform.nl/nieuws/oproep-mind-aan-politieke-parijen-wijzig-zorgstelsel?
Patiënt; Lijden of leiden?
De term patiënt dreigt te verdwijnen uit de Nederlandse taal; het heeft een andere betekenis gekregen, die van iemand die hulpbehoeftig is. En dat terwijl het eigenlijk een heel respectvolle en eervolle titel is, voor iemand die zijn situatie met rust, geduld en wijsheid moet aangaan.
Onlangs bezocht ik de tentoonstelling van Nieke Koek in museum De fundatie in Zwolle; Gelichaamd. Nieke richt zich als kunstenaar op het menselijk lichaam. Hiervoor werkt ze met regelmaat samen met zorginstellingen en ze verbindt zich daar zowel met de professionals als met de mensen die er in behandeling zijn. Dit mondt uit in verschillende projecten en kunstwerken.
Een van de kunstwerken in de tentoonstelling is ‘patiënt’. We zien hier de omtrek van twee handen, één in nette lijnen en één in een wir-war van lijnen. Daarnaast zien we de opname waarin het wordt vervaardigd. Nieke’s oom, die een hersenbloeding heeft gehad, trekt zijn eigen handen om op een vel papier.
De uitleg vertelt ons; ‘Het woord patiënt stamt af van het Latijnse woord patientia, dat lijden, dulden, volharding of geduld betekent. De term patiënt dreigt echter te verdwijnen uit de Nederlandse taal; het heeft een andere betekenis gekregen, namelijk die van iemand die hulpbehoeftig is. En dat terwijl het eigenlijk een heel respectvolle en eervolle titel is, voor iemand die zijn situatie met rust, geduld en wijsheid moet aangaan.’
Nieke haalt de patiënt uit de hoek van de hulpbehoevende en geeft hem of haar weer een volwaardige plaats in de samenleving; degene die met geduld en volharding zijn eigen lijden draagt en zichzelf leidt naar verbetering van of verzoening met de situatie. Ze zegt hierover; In mijn werk probeer ik om samen met patiënten vorm te geven aan de sensaties van hun lichaam, het gaat daarbij niet om genezing maar om bestaansrecht geven en het serieus nemen van de veelvormigheid van pijn en ervaringen. Dat geeft ruimte waarin alles mag bestaan. Als ze daarna een gesprek hebben met de arts dan is daar een heel ander soort gesprek mogelijk omdat ze hun lichaam anders begrijpen. Zorgprofessionals komen wel eens verbaasd naar mij toe, alsof het een soort magie is. Maar het is eigenlijk heel simpel, er ontstaat een enorm diepe en grote kennis in mensen tijdens het ondergaan van pijn en ziekte. Veel mensen voelen zich vaak niet gezien en gehoord in het ziekenhuis, terwijl dat toch de ultieme plek zou moeten zijn voor hulp en zorg in al haar facetten. Daarom is de beleving van het lichaam zo belangrijk en niet alleen de analyse van het probleem en de ziekte.’
Deze omschrijving deed mij denken aan mijn eigen werk, waarin ook het verschil merkbaar is met de arts die een diagnose stelt (analyse) en een advies geeft. Ik herken de ‘enorm diepe en grote kennis in mensen tijdens het ondergaan van pijn en ziekte’. Om dan te kunnen werken met de beleving van de geest, kan heel veel ruimte geven.
https://www.mistermotley.nl/een-ode-aan-de-kunst-van-het-lichaam-in-gesprek-met-nieke-koek/
Koester je talenten
Beter worden in waar we niet goed in zijn, daar leggen we vaak de focus op. Het is maar de vraag of dat is wat ons het meest vooruit helpt. Onderzoeken tonen aan dat er eigenlijk meer rek zit in juist het vergroten van onze kwaliteiten. De positieve psychologie richt zich hierop.
Waarom is, ook in de psychologie, positiviteit zo belangrijk? We leren vaak ons hele leven vooral te kijken naar wat er niet goed aan ons is. De meeste mensen herkennen het gevoel dat je ergens niet goed genoeg in bent. Juist het positieve is waar de positieve (what's in a name?) psychologie aandacht voor heeft. De positieve psychologie is een uitbreiding op de 'traditionele' psychologie en richt zich op het welbevinden van de mens. Waar de normale psychologie zich richt op het beter maken van psychologische problemen, richt de positieve psychologie op het beter maken van wat al goed is. Ieder mens heeft gebieden waar hij of zij niet op uitblinkt en gebieden waarop dat juist wel het geval is. Dat zijn je kwaliteiten. Wil je met jezelf aan de slag, dan kun je de gebieden waar je niet goed in bent oprekken, jezelf trainen, gedrag veranderen. Dat kost echter veel energie en omdat het niet om je natuurlijke talenten gaat, zul je er waarschijnlijk nooit in schitteren. En de kans dat je er plezier uit haalt is ook niet zo groot. Je kunt er ook voor kiezen om je kwaliteiten goed in beeld te krijgen (echt, we hebben ze allemaal!) en daar sterker in te worden. Daar heb je waarschijnlijk plezier in en de kans dat je supergoed kunt worden is best groot.
De grondleggers van de positieve psychologie ontdekten dat wij als mens absoluut invloed hebben op het ervaren van een leuker of beter leven. Een essentieel onderdeel waarop je zelf invloed uit kan oefenen is je zelfbeeld. En dat zelfbeeld is weer afhankelijk van hoe je jezelf waardeert. Het goede nieuws is: jezelf waarderen kan je leren!
Zo kan het al helpen om je bewust te zijn van waar een negatief of positief zelfbeeld vandaan komt. Let er eens op waar jij de focus op legt.
Een negatief zelfbeeld komt voort uit een focus op:
enkel je minder positieve eigenschappen
Jezelf continu te vergelijken met anderen
De positieve eigenschappen en successen van anderen
Een onrealistisch perfect beeld van wat je zou moeten zijn
Datgene waar je maar nauwelijks invloed op hebt
Een positief zelfbeeld ontstaat wanneer je focust op:
Al je eigenschappen maar met name je positieve
Jezelf. En je dus niet continu vergelijkt.
Dat waar je invloed op hebt
Anderen te waarderen zonder jezelf daarmee naar beneden te halen.
Behalve je bewust te zijn van waar jij nu eigenlijk de focus op legt, op het positieve of op het negatieve, zijn er ook tal van tools om die focus te leren veranderen. Een goed hulpmiddel om die focus te verleggen is 'The VIA CharacterStrenghts Survey' . Een vragenlijst die je helpt om je positieve en sterke karaktereigenschappen te ontdekken en te benadrukken. Probeer het eens. Herken jij je in de uitslag? En wat doet dat met de kijk op jezelf?
Vergoedingenoverzicht zorgverzekeraars 2022
Een nieuw jaar in aantocht, dus ook een nieuwe zorgverzekeraar? Kijk wat er voor jou wijzigt in de vergoedingen van jouw zorgverzekeraar in het vergoedingenoverzicht.
Een nieuw jaar in aantocht, dus ook een nieuwe zorgverzekeraar? Kijk wat er voor jou wijzigt in de vergoedingen van jouw zorgverzekeraar in dit overzicht: https://www.zorgwijzer.nl/vergoeding/psychosociale-therapie
Fijn dat het weer kan èn dat het niet moet
De wereld gaat weer open. Meer mogelijkheden en meer vrijheid. Iedereen lijkt er blij mee, maar
geldt dat ook voor jou?
De coronamaatregelen versoepelen en de wereld komt weer langzaam in beweging. Oude patronen en het ritme van bijna twee jaar geleden zijn zo weer opgepakt. Maar wat doet dat eigenlijk met je?
Voor veel mensen is er behoorlijk wat veranderd in hun leven tijdens de coronaperiode. Thuiswerken of een hele andere manier van werken, alle gezinsleden lange periodes thuis, minder sociaal contact. En nu daar weer verandering in komt, wordt duidelijker wat deze periode gebracht heeft. In positieve
en negatieve zin. Zo kan het prettig zijn dat de meest angstige periode achter de rug is, dat je kunt terugvallen op oude routines, dat je weer mogelijkheden hebt om mensen te ontmoeten en feest te vieren. Anderzijds geven meer mogelijkheden misschien ook meer verplichtingen en meer prikkels en je daar opnieuw toe moeten verhouden. Dat kan overweldigend zijn en de vraag oproepen of dit wel is wat je wilt.
Je bent niet de enige. Alle gebeurtenissen van de afgelopen tijd en de verandering die daar ook nu weer inkomt kan angst of grote onrust oproepen. Is dit herkenbaar voor je? Wanneer je merkt dat het zoeken naar hoe je de draad weer op wilt en kunt pakken je belemmert in je dagelijks leven. Of het je niet lukt om je leven zo in te richten als je zou willen.
‘Never waist a good crisis’, is in dit geval een goed advies. Mocht je voelen dat de verandering veel van je vraagt en het goed zou zijn om te onderzoeken wat deze periode je heeft gebracht, om mogelijk je leven zo aan te passen dat het je beter ‘past’, neem daar dan de tijd voor. Sta erbij stil, neem het serieus. Zie het als een kans!
Op een jaar vol licht en hoop
Op een jaar vol licht en hoop!
Waar de dagen nu nog kort zijn, de avonden lang, de ochtenden donker en de corona helaas nog overal, daar is hoop voor volgend jaar. 2021 geeft ons hoe dan ook nieuwe kansen. Het nieuwe jaar zal ons in elk geval meer licht geven, langere dagen, een lente en een zomer. Hopelijk zal het ons ook meer mogelijkheden geven, meer ruimte, zodat we elkaar weer kunnen opzoeken. Laat 2021 een jaar vol licht en hoop zijn!
Harde feiten, zachte interpretaties
Zelf aan de slag met terugblikken op hoe je bent opgegroeid of met begeleiding? Beide is mogelijk met deze prachtige toolkit; ontdek hoe jouw leven je heeft gevormd en ga op zoek naar welke plek je dit wilt geven.
Zelf aan de slag! Dat is wat deze toolkit je biedt. Wanneer je stil wilt staan bij hoe je bent opgegroeid, hoe dat je gevormd heeft en hoe je verder wilt, dan kan je hier prima mee aan de slag. Bijzonder hoe mijn ondernemer-buurvrouw Amy Guijt dit zelf heeft ontwikkeld! Ze is nota bene geen hulpverlener, geen systeemtherapeut, maar een ontwerper. En tegelijkertijd heeft ze dit heel goed begrepen. Omdat ze zelf heeft ervaren dat je leven je vormt en dat het zinvol kan zijn om daarbij stil te staan zodat je bewuste keuzes kunt maken. Dat is precies het effect dat het heeft bij de cliënten aan wie ik het heb aangeboden. En omdat Amy ontwerper is, ziet het er allemaal prachtig uit. Zo aantrekkelijk, dat je er graag mee aan de slag gaat. Het biedt je de mogelijkheid om op een eenvoudige manier je genogram in kaart te brengen, je interactiepatronen en je levenslijn. En dat geeft je weer ruimte om verder te gaan.
Coronormaal
Hoe routines heel prettig kunnen zijn en hoeveel energie en aanpassingsvermogen het kost wanneer deze wegvallen.
Waar alles weer draait, maar wel anders. Waar we het dagelijkse leven weer herpakt hebben, maar nog niet zoals voorheen. Zo voelt het op het moment. Ja, de kinderen zijn weer naar school. Ja, ook de middelbare scholieren! Tot mijn blijdschap. Fijn dat er oog is voor hun belangen, voor het belang van de groep, van sociale interactie, van deelnemen aan de maatschappij. En die vakantie in eigen land bleek inderdaad ook prima haalbaar. Ook anders, maar goed. Waarin we waarden bevestigd zagen (een goede band met familie en vrienden is heel fijn!) en waarin we een vakantiegevoel misten (blijkbaar zijn voor ons bergen, stokbrood en een andere taal nodig…). Maar ja, we zitten natuurlijk nog steeds met corona en moeten ons daaraan aanpassen. Waar we het doorbreken van de routines in de vakantie juist opzochten, daar is nu de uitdaging om er in het dagelijkse leven mee te leren omgaan. Want eigenlijk zijn routines daarin heel fijn en helpend. Terwijl ze nu voortdurend doorbroken worden; nog deels thuiswerken, coronatesten, thuisblijven totdat test gedaan is en uitslag er is, dus kinderen toch weer thuis van school, volgende gezinslid verkouden en testen…. We zijn vast niet het enige gezin dat onder deze doorbreking van de routine lijdt. Ik geloof dat we ons er maar bij neer moeten leggen dat dit de nieuwe routine is, in elk geval voor de komende herfst en winter.
De waarde van dichtbij
Vakantie gaat over het doorbreken van routines. Dat kan vast ook dichtbij huis. Een onderzoek waard!
En dan is het toch vakantie. Na een lange periode van coronamaatregelen waarin het leven anders liep dan we gewend waren. Op wat voor manier dan ook ging het voor iedereen anders dan normaal. Voor diegene die werken in bijvoorbeeld de horeca, de luchtvaart of de culturele sector, stond het werk stil. Met mogelijk ook onzekerheid over loon en contract. Voor veel zelfstandigen betekende het verlies van werk en inkomen. Voor de ouders onder ons was het hard werken om thuiswerken te combineren met het onderwijzen (en opvoeden) van de kinderen. Voor de mensen in de zorg was het vaak heel hard werken. En dan dus de vraag wat te doen met de vakantie. Spanning of geboekte vakanties door konden gaan, toch maar geannuleerde vakanties voor de zekerheid en mensen die met de ruimte die er op het moment weer is, toch het buitenland opzoeken. De al jarenlange drie weken Frankrijk worden hier ingeruild voor twee weken Nederland. Vakantie gaat over het doorbreken van routines, daar zit de ruimte. Dat moet ook kunnen in eigen land. Wij gaan dus voor een nieuw avontuur; het leren waarderen van wat dichtbij is!
Coronastilte
Ineens is de wereld letterlijk en figuurlijk stilgevallen door corona.
Ineens zijn we drie maanden verder. Drie maanden radiostilte, zo voelt het. Vanwege coronadrukte. Er waren voldoende onderwerpen die zich leenden voor een blog, ik heb er zelfs een lijstje van gemaakt. Maar het voelde ongepast. Niets leek op te wegen tegen de heftigheid van deze tijd. Bovendien was er nauwelijks tijd om te schrijven, tijd om stil te staan. Het werk moest door, maar dan anders. De kinderen moesten les, maar dan anders. Er moest aandacht voor anderen zijn, maar dan anders. En dat anders, dat vreet energie. Inmiddels gaan we van ‘blijf thuis’, naar het ‘nieuwe normaal’. En dat is voelbaar. Met de eerste cliënten weer gezien te hebben in de praktijk, een kind weer naar school, ontstaat er weer ruimte voor net iets extra’s. Een blog! Met een verlangen naar meer van dat ‘normale’ en daarnaast een gevoel van gemis, omdat de afstand blijft. Op naar nog normaler. Alleen de echte stilte, waardoor ik ineens enkel nog maar vogels in mijn tuin hoor fluiten, die mag blijven! Mijn onderbuurman blijkt geïnspireerd te zijn door dezelfde stilte en vogelgeluiden en heeft een ‘coronavogelhuisje’ gemaakt. Nieuwsgierig? Kom kijken in Leiden; https://www.roemleiden.nl/ontdek-ons-werk
Voor de slak en de haas is het op dezelfde dag nieuwjaar.
Voor de slak en de haas is het op dezelfde dag nieuwjaar: hoe je jaar ook is geweest, of je erdoor heen bent gerend of dat het voorbij kroop, het nieuwe jaar geeft weer nieuwe kansen.
Alweer een jaar voorbij! Een jaar dat enerzijds zo helder van duur is, gewoon 365 dagen, is anderzijds zo verschillend in de beleving ervan. Wellicht heb je een jaar gehad wat voorbijvloog, waarvan je je afvraagt waar het is gebleven. Of heb je een jaar gehad wat maar niet opschoot, waarbij je de dagen hebt afgeteld. Vaak heeft dat te maken met hoe het met je gaat en dat heeft weer veel te maken met de omstandigheden. Het zit soms mee en het zit soms tegen. En daarin probeer je je staande te houden. Ook de manier waarop je zelf in het leven staat, bepaalt hoe je tijd ervaart. Ben je iemand die bewust bij de dingen stilstaat? Die rust neemt, dingen in zich opneemt? Of ben je iemand die van het een in het ander rolt, die altijd druk lijkt te zijn, voortdurend in beweging? Een chinees gezegde relativeert dit alles; of je nu als een slak door het leven gaat of als een haas; we treffen elkaar weer op hetzelfde moment wanneer het nieuwe jaar start. We kunnen dit op vele manieren interpreteren, maar voor nu wens ik je toe dat een nieuw jaar nieuwe kansen biedt en dat een nieuw jaar dus weer een hele nieuwe dynamiek voor je in petto kan hebben!
Beter, sneller, mooier…. De website is vernieuwd!
Sneller, beter en mooier… de website is vernieuwd
Het is precies drie maanden geleden dat ik een blog schreef over op vakantie gaan. Daarna was het stil, maar is er niet minder hard gewerkt. Achter de schermen is de website vernieuwd. En ja, hij is beter, sneller en mooier… Kom een kijkje nemen!
Nu eerst vakantie!
De Praktijk voor psychosociale therapie is drie weken gesloten vanwege vakantie. Tot ziens in september!
Na een jaar vol leuke uitdagingen, fijne gesprekken, inspirerende scholing en bijzondere ontmoetingen, is het nu tijd voor vakantie. De praktijk zal gedurende de komende drie weken gesloten zijn. Voor een ieder die ook op vakantie is of gaat; een hele fijne tijd gewenst! Voor een ieder die alweer terug is of bijna terugkomt; hopelijk was het goed. Vanaf 2 september ben ik weer aan de slag. Tot dan!
Uit je comfortzone?
Vind de juiste balans tussen jezelf uitdagen en rust nemen.
Misschien herken je het wel; je houdt van jezelf ontwikkelen, uitdagen, nieuwe dingen op je pad. Je grijpt kansen aan, springt in gaten en bent steeds op weg naar… Ja, naar wat eigenlijk. Waar gaat deze weg je naartoe leiden? Heb je daar zelf een idee over of volg je de weg gewoon? En kijk je om je heen om je te oriënteren en te genieten of ren je aan alles voorbij? Elk mens heeft uitdaging nodig, op welke manier dan ook. Het is goed om in beweging te blijven, letterlijk en figuurlijk. Met de mogelijkheden die we tegenwoordig hebben en een maatschappij die ons hierin stimuleert, is het eerder een kunst geworden om af en toe ook stil te staan, rustig te lopen, te overpeinzen, te mijmeren. Wanneer we dat vergeten, wordt het leven een jachtig gebeuren, waarbij je het gevoel kunt hebben dat je achter jezelf aan rent. Je wordt geleefd. En dat hoeft niet. Maar er is wel wat voor nodig om te stoppen. Af en toe flink rennen is prima, je wordt er veerkrachtig van. Vergeet niet ook weer af te remmen, pauze te nemen en een plan te maken voor je vervolg; ga je verder rennen, neem je een langere pauze, ga je wandelen of slenteren, neem je een andere weg of ga je misschien wel een stukje terug? En wanneer het leven van je vraagt om een lange periode achtereen te rennen, ook dan helpt het je om je hiervan bewust te zijn en te bedenken wat je nodig hebt om dit vol te houden. Uit je comfortzone is dus prima, maar erin ook!
Van persoon tot persoon
Wat is belangrijk in het therapeutische contact? Hoe gaan therapeut en client met elkaar om? Overwegingen over hoe persoonlijk het contact wel of niet is.
Hoe wordt jij het liefst benaderd? Wat helpt jou het meest? Wanneer voel je je op je gemak? En hoe is dat wanneer je bij iemand komt voor hulp? Het is een interessant gegeven waar al veel over is nagedacht en geschreven. Vanouds is de therapeut de deskundige, de dokter die weet wat er met je aan de hand is en hoe dat op te lossen is. Deze heeft een hoge status, het is iemand om naar op te kijken en om niet tegenin te gaan. Inmiddels is dit bij veel therapeuten niet meer de heersende opvatting en voelen cliënten zich ook vrijer om zich te laten horen. Toch is er nog een groot verschil in hoe hiermee wordt omgegaan in de praktijk, bewust of onbewust.
Binnen mijn huidige opleiding werd deze discussie weer aangezwengeld; hoe ga je in gesprek met de ander? Hoeveel afstand houd je, of hoeveel juist niet, wat vertel je juist wel of niet over jezelf? Het spreekt mij aan om hierover na te denken. In de praktijk valt mij op dat cliënten mij als feedback geven dat het traject ‘persoonlijk’ was. Ik ben en blijf de therapeut, wat ik doe en zeg is om de ander verder te helpen. Daarbij kan het naar mijn mening wel helpen om eigen gedachten, ervaringen en gevoelens in te brengen. Het brengt ons als mensen wat dichterbij elkaar, toont dat we allemaal als mens onze worstelingen hebben, dat er niet een ‘beter weten’ is, maar wel een ‘helpen om het zelf beter te gaan begrijpen’ is. Wanneer het mij lukt om mensen bij dat laatste verder te helpen, ben ik tevreden. En als ik dan als feedback krijg dat het traject ‘persoonlijk’ was, dan herken ik dat. Dan hebben we elkaar van persoon tot persoon gesproken en ontmoet.
Tijd voor verandering?
Een goed 2019 gewenst!
Een nieuw jaar, nieuwe kansen. Bij deze ten eerste voor iedereen de beste wensen. Dat het een goed jaar mag worden. Dat 2019 je veel goeds mag brengen. Ik herinner me een van mijn posts van vorig jaar rond deze tijd, uit mijn Omdenkenkalender; mogen al je problemen net zo lang duren als je goede voornemens dit jaar. Dat wens ik jullie. En wanneer je serieus werk wilt maken van verandering, net als de mensen die mij de afgelopen dagen daarvoor mailden, dan kan het zinvol zijn daar hulp bij te vragen. Dan kun je echt een verandering aangaan en doorzetten. Dat wens ik een ieder; de verandering aangaan die goed voor je is!
Over naar het nieuwe jaar!
Voor een ieder een succesvol nieuw jaar toegewenst in 2018.
Het is bijna zover, we gaan richting de afsluiting van het jaar. Een moment van bezinning en terugblikken. Tevreden kijk ik terug op het afgelopen jaar. Zoveel mensen ontmoet, zoveel verhalen gehoord, zoveel kracht gezien en moed om verder te gaan. Dat geeft hoop. Hoop op mooie verhalen, op positieve wendingen, op nieuwe inzichten en op aangeboorde krachten. We maken de sprong naar het nieuwe jaar en vervolgen onze tocht in 2018. Tot in het nieuwe jaar!
Groen doet wonderen
Hoe de inrichting van een ruimte van belang is voor hoe je je voelt.
Inmiddels heeft de nieuwe ruimte zich prima bewezen. Het is er goed vertoeven. Ook het pand is een prettige plek om te zijn, met goede buren en levendigheid. Zowel overdag als in de avond is er voldoende aanloop en het feit dat het naast de parkeergarage en de bushalte zit, maakt het voor iedereen bereikbaar. Nu ik na de inrichting ook tijd had voor de aankleding van de ruimte, werd het tijd voor wat foto's op de site. Trots op de nieuwe stek!