ADHD je mee?

Ken jij ze ook? Mensen met een ongebreidelde energie, altijd volop ideeën, immer enthousiast. Schieten soms uit de bocht, maar krabbelen vaak ook zelf weer op. Hun leven verloopt vaak roeriger dan dat van anderen. Dat noemen wij tegenwoordig ADHD. Soms is het voor deze mensen fijn als er een naam is voor datgene wat hun leven regelmatig ingewikkeld en vermoeiend maakt. Soms voelen ze zich erdoor weggezet als niet passend in onze maatschappij. Eigenlijk maakt het natuurlijk niet uit, hoe het heet en of het een naam heeft of niet. Dat is alleen voor de wetenschap belangrijk, zodat er onderzoek naar gedaan kan worden. Dan heb je vakjes en termen nodig. In het alledaagse leven niet. Dan is het voldoende om te kijken naar hoe iemand is en wat iemand nodig heeft. Het lijkt er echter steeds meer op dat je kunt krijgen wat je nodig hebt, als datgene een naam heeft gekregen. Dat is jammer. Elk mens is anders, of hij voor de wetenschap nu in een hokje past of niet. Iedereen heeft baat bij een benadering die aansluit op zijn mogelijkheden. Als wij mensen nu beschouwen als allemaal uniek en anders en er dus vanuit gaan dat elk mens andere talenten heeft en andere mogelijkheden, dan ligt er veel minder nadruk op gewoon en afwijkend. Als wij elkaar helpen om onze talenten te ontdekken en te ontwikkelen en onze beperkingen te leren zien er ermee te leren omgaan, dan bereiken we toch hetzelfde, of meer? In plaats van verschil te maken tussen ‘gewoon’ of  ‘gemiddeld’ en ‘afwijkend’ en dus een ‘stoornis’, kunnen we iedereen dan erkennen voor wie hij of zij is.

Ga toch op vakantie!

Ben je er ook zo aan toe? Lekker even weg, op vakantie? Het is echt goed voor je, blijkt uit onderzoek van de Radbout universiteit Nijmegen. Men begrijpt nog niet precies hoe dat kan, maar er zijn wel ideeën over. Zo doe je tijdens je vakantie andere dingen dan normaal gesproken. Je spreekt jezelf, je lijf en je geest, dus op een andere manier aan. Je kan je voorstellen dat dat je veerkracht vergroot. Bovendien doe je, met een beetje geluk, dingen die je leuk vindt. Daar worden mensen over het algemeen blij van. Al die dingen heb je ook nog zelf onder controle, je hoeft je dus niet te onderwerpen aan kaders buiten jou om. Dit geeft een mens vaak rust en overzicht. Tenslotte ben je in die tijd met mensen waar je je verbonden mee voelt, wanneer je tenminste met vrienden, familie of je gezin op vakantie gaat. Verbinding ervaren met mensen om je heen, is belangrijk voor een mens.

En hoe lang is dat nu precies zinvol, dat vakantie vieren? Zo lang als je zelf wilt natuurlijk! En zo lang als je portemonnee en je werkgever dat verdragen. Het schijnt wel dat je de piek van je goed voelen ervaart na acht dagen vakantie. Het helpt dus in elk geval om die acht dagen aan te tikken. Dat heeft dan echter weer bijna geen effect op hoe lang je je vakantiegevoel vasthoudt na de vakantie. Dat is eigenlijk maar heel kort. Maar ja, dat is van later zorg. Nu eerst op vakantie! Tot daarna!

'je hoeft het leven niet te snappen, je hoeft alleen je weg te vinden'

Onlangs was ik per toeval in restaurant Freud, in Amsterdam. Het bleek een restaurant te zijn waar mensen werken die niet gemakkelijk een baan aankunnen of kunnen krijgen, bijvoorbeeld door psychische problemen. Naast dat het een mooie en prettige plek was, met heerlijk eten (aanrader!), viel mijn oog op de tegeltjeswijsheid op het toilet (gegluurd bij de heren…); ‘je hoeft het leven niet te snappen, je hoeft alleen je weg te vinden’. Heel passend bij het restaurant en de mensen die er werken.

Toevallig kwam ik recent de waarschijnlijke oorsprong van deze quote tegen; ‘men hoeft de wereld niet te begrijpen, men moet alleen zijn plaats erin weten te vinden’, van Albert Einstein. De wijsheid wordt door de jaren heen blijkbaar in andere woorden verpakt..

En nog steeds zo waar. Al lijkt de wereld steeds ingewikkelder te worden, als je je weg erin hebt gevonden, wandelt dat prettig. Dan maakt het niet uit dat het geheel wellicht niet te overzien is, of dat jij de wereld anders ziet dan dat anderen dat doen.

Die verandering van perspectief kan mensen vaak erg helpen. Ik ervaar dat in de praktijk ook. In plaats van dat je moet voldoen aan ‘hoe het hoort’, of ‘zoals iedereen dat doet’, je eigen weg vinden door de dingen te doen die bij je passen. Wanneer het lukt om de stap te maken van het willen voldoen aan een jezelf opgelegd beeld (door de maatschappij, je opvoeding, je omgeving, alle social media, etc.) naar kunnen groeien binnen je eigen mogelijkheden, dan heb je je eigen weg in het leven gevonden. Of met Einstein gesproken; dan heb je je plaats in de wereld gevonden.

Met tot besluit een citaat van Einstein dat hier naadloos op aansluit; ‘Iedereen is een genie. Maar als een vis wordt beoordeeld op zijn vaardigheid om in bomen te klimmen, zal hij zichzelf zijn hele leven als een mislukkeling beschouwen.’

Laat bloemen relaties redden

Vorige week las ik in de krant dat de bloemenhandel protesteerde. Men gaf gratis snijbloemen weg in Den Haag, onder het motto ‘pluk me niet’. Dit vanwege de aankomende verhoging van het lage BTW tarief van 6 naar 9 procent. Iedereen mag natuurlijk opkomen voor zijn eigen zaak, ik was echter  wel verbaasd toen ik dit las. Snijbloemen vallen onder het lage BTW tarief? Het lage BTW tarief is volgens de belastingdienst voor diensten en goederen die in de eerste levensbehoefte voorzien of die ervoor zorgen dat mensen zich ontwikkelen.

Precies om deze laatste reden is mijn frustratie groot bij het feit dat relatietherapie onder het hoge BTW tarief van 21 % valt. Onbegrijpelijk. In mijn ogen is het zowel een dienst die in een eerste levensbehoefte voorziet als een dienst die ervoor zorgt dat men zich gaat ontwikkelen. Waar individuele hulp inmiddels op alle vlakken is vrijgesteld van BTW, blijft men blijkbaar denken dat relatietherapie een luxeartikel is. De praktijk wijst anders uit en dat weten we allemaal; stellen gaan uit elkaar, gezinnen vallen uit elkaar, met vaak veel strijd als gevolg, waar beide partners ernstig onder lijden en de kinderen vaak nog meer. Met daarnaast veel financiële schade en hoge kosten voor gezinnen en voor de maatschappij. Ook wanneer mensen niet uit elkaar gaan, is de schade vaak groot. Relatieproblemen hebben grote invloed op het functioneren van mensen, dit ebt door in alle levensgebieden. Men presteert niet goed op het werk, heeft vaak hulp voor zichzelf nodig, de kinderen zitten niet lekker in hun vel. En dit willen we allemaal wel ondersteunen door gezinsleden individueel hulp te bieden, vrijgesteld van BTW. Maar blijkbaar vinden we het een luxe wanneer stellen samen komen voor hulp, om er samen uit te komen. Hoe frustrerend!

Vooralsnog dus maar het advies aan alle echtparen om elkaar vaak een boeket bloemen te geven. Bedenk er dan bij dat het geen luxeartikel is, omdat je het doet met het doel je  relatie te redden en het je dus veel kosten op lange termijn zal besparen….

Hoe het leven je vormt

Met regelmaat blijkt dat mensen die langskomen voor gesprekken, of dat nu individueel is of samen met hun partner, eerder moeizame momenten in hun leven hebben gekend. En de mensen bij wie dit het meest het geval is, zijn vaak degene die een moeilijke start hebben gehad. Des te meer blijkt dat een veilige start, een stabiele, verbonden relatie met je ouders in je eerste jaren, een waardevol gegeven is. Wanneer je van jongs af aan hebt geleerd dat de wereld een veilige plek is, waarin je getroost kan worden, waarin je gevoelens worden gezien en waarin je wordt gerustgesteld, geeft dat je een zeer stevige basis in het leven. Je fundament is dan in orde. Latere ervaringen met tegenslag, teleurstelling en verlies zal je kunnen dragen, je hebt immers geleerd dat je hiervoor kunt terugvallen op belangrijke anderen om je heen.

Wanneer je echter al vroeg in je leven hebt geleerd dat de belangrijkste mensen in je leven niet goed zien wanneer jij verdriet hebt, wanneer achter je boosheid geen verdriet wordt gezien, wanneer je wordt genegeerd of afgekapt, leer je dat je niet kunt terugvallen op anderen. Dat je jezelf moet redden in het leven. Kinderen passen zich aan aan hun situatie en ontwikkelen strategieën om hiermee om te gaan. Je leert je eigen emoties niet voelen en kennen, de spanning die toch binnenin je oploopt, ga je op andere manieren kwijt zien te raken. Je wordt overmatig aanhankelijk aan de ander, of juist zeer zelfstandig en lost alles zelf op.

Het brengt mensen ver in het leven. Je past je optimaal aan aan de omstandigheden. Vaak komt er echter een dag dat die manier die je jezelf hebt aangeleerd, in de weg gaat zitten. Dat is het moment dat mensen hulp gaan zoeken. En gelukkig zijn mensen ook in hun volwassenheid flexibel en veerkrachtig. Je draagt mee wat je meedraagt en tegelijkertijd kun je keuzes maken in het leven. Zo’n keus kan zijn om te leren zien en erkennen wat je heeft gevormd in het leven en hoe jij daar zelf verder mee wilt gaan. Zodat het je ook daadwerkelijk verder brengt, in plaats van in de weg zit.

1 april; werkt humor in therapie?!

Ben je dit jaar ook weer voor de gek gehouden? Kinderen die je attenderen op de kikker in je bil, een bericht in het nieuws waar je toch even intrapte of een slechte grap van collega’s? Het deed me denken aan het gebruik van humor door de dag heen en dan vooral binnen de gesprekken die ik met mensen voer. Ik zou niet zonder kunnen!

Humor werkt als een ventiel voor spanning, is mijn ervaring. Door op een speelse manier met zaken om te gaan, ook te kunnen lachen om moeilijke dingen en door af en toe hard om jezelf te kunnen lachen, geef je jezelf en de ander ruimte. Ruimte om je even goed te voelen, op je gemak, om contact te maken samen, om meer te zijn dan de therapeut en de cliënt.

Daarnaast helpt humor mij vaak om een boodschap over te brengen die zich er minder goed voor leent om helemaal uitgelegd en uitgesproken te worden. Een kwinkslag of een metafoor kunnen dan het goede werk doen, de ander even op een ander been zetten, even uit evenwicht brengen. En wanneer de ander het anders oppakt of eraan voorbij gaat, is het ook prima. Dan is duidelijk dat het (nog) niet past.

Dit evenwicht is er voor mijzelf net zo goed. Humor kan bevrijdend werken, maar kan ook bedekken. Een sarcastische grap hier en daar kan goed werken, maar wanneer dit vaak gebeurt, kan het een manier worden om dingen af te houden. Dat is dan weer niet zo werkzaam in therapie. Het is dus zaak om ruimte te laten voor humor en humor te gebruiken voor het scheppen van ruimte en tegelijkertijd de grens te bewaken waarbij humor een schild wordt waarmee gevoelens worden afgeketst.

Op de humor dus, om de ruimte te ervaren. En op die ruimte, om het gevoel toe te laten.

Als niets vanzelf gaat met je kind

Afgelopen weekend las ik het boek ‘Ik kan er net niet bij’ van Sander Verheijen. Hij beschrijft het verhaal van zijn gezin in de afgelopen jaren. Het boek raakte me zeer, niet in de laatste plaats omdat ik Sander, Jip, Willem en Maurits ken vanuit het revalidatiecentrum. Nooit heb ik zoveel respect gehad voor ouders als hier, op de vroegbehandeling van het revalidatiecentrum. Met eigen ogen zag ik wat het met ouders doet wanneer het leven van hun kind, de basale gezondheid van hun kind of de toekomstmogelijkheden van  hun kind op het spel staan. De wilskracht, de veerkracht, het uithoudingsvermogen, de moed en de flexibiliteit die ouders dan laten zien, is groter dan ze ook zelf voor mogelijk hadden gehouden. De roze of blauwe wolk die overwaait, de constante spanning, het steeds moeten vechten voor je kind, het ontzettende gedoe om alles ook nog praktisch geregeld te krijgen, de struggle om je werk te behouden, het aan niets anders toekomen dan het overeind houden van je gezin. Sander beschrijft het herkenbaar en toegankelijk. En hij neemt je mee in de andere kant, de kant van de liefde, die ervoor zorgt dat ouders altijd voor hun kinderen gaan en als een team samenwerken om hun gezin zo goed als mogelijk vorm te geven. En juist dat laatste maakt het boek zo fijn om te lezen. Eigenlijk gaat het over de liefde van ouders voor hun kinderen en over het plezier van bij elkaar zijn.

Voor een ieder die zelf een kind heeft waarbij niets vanzelf gaat maar vooral voor alle andere mensen die geen idee hebben van het leven van deze gezinnen, is het boek een aanrader.

Je telefoon de baas?

Wie is bij jou de baas, je telefoon of jijzelf? Enerzijds is onze mobiele telefoon een handig en onmisbaar deel van ons leven geworden, anderzijds bezit het de kracht om ons weg te trekken uit ons dagelijkse leven. De telefoon gaat een steeds belangrijker ding worden in ons leven. Kon je er ooit mobiel mee bellen, wat al heel handig was, nu kun je ermee sms-en, appen, internetten, spelletjes doen, videobellen, tv kijken, bankieren, navigeren, reserveren, recenseren en niet te vergeten alle social media bijhouden. Al deze dingen maken ons leven steeds gemakkelijker en sneller. De tijd die we over houden, lijkt echter wel op te gaan aan datzelfde apparaat. Alle apps op je telefoon zijn erop ingesteld om je zo lang mogelijk betrokken te houden en om je zo snel mogelijk weer terug te krijgen. Je kent het gevoel vast; je pakt even je telefoon om iets te doen en een half uur later vind je jezelf achter je telefoon, bezig met iets anders dan wat je van plan was en je afvragend wat je ook alweer ging doen. Omdat alles op datzelfde apparaat zit en al die dingen zichzelf via dat apparaat nogal aan je opdringen. De meldingen vliegen je om de oren.

Heb je er last van, kost het je teveel tijd, ben je meer bezig met andere mensen dan met je eigen leven? Probeer jezelf er dan in te begrenzen. Maak afspraken met jezelf over hoe je omgaat met je telefoon. Stel meldingen bewust wel of niet in. Kies welke apps je op je telefoon wilt hebben. Leg je telefoon op vaste momenten weg. Leer jezelf aan dat je hem niet altijd bij je hoeft te hebben. Voor de komst van de mobiele telefoon konden we hele dagen op pad en onbereikbaar zijn. En eigenlijk ging dat altijd goed. We zijn dus niet onmisbaar. En als we niet posten wat we doen, bestaan we toch!

De liefde van je leven?

Morgen is het valentijnsdag, de dag van de geliefden. Heb je ooit een valentijnskaart gekregen? Verrast door je geliefde of een onbekende aanbidder? Je kunt je vast nog het gevoel herinneren, de spanning, de vlinders in je buik. Toen je verliefd was en de wereld alleen maar om die ander leek te draaien. Verliefdheid is een sterke emotie en kan je soms helemaal overnemen. Veel relaties ontstaan vanuit deze verliefdheid, in elk geval in onze westerse samenleving. Verliefdheid is ook een dusdanig sterke emotie, die op lange termijn niet vol te houden is. Je zou tot niets anders komen in je leven.. De uitdaging die daarop dus logischerwijs volgt, is een relatie te vormen die op meer gebaseerd is dan op verliefdheid. Wanneer je samen kinderen krijgt, zeker als dat in een vroeg stadium van je relatie is, zorgt dit voor zoveel drukte dat je vaak wel even door kan en moet samen.

Verbaas je dan ook niet dat je tegen strubbelingen in je relatie aanloopt op het moment dat de kinderen iets ouder zijn. Ze gaan naar school, hebben niet meer voortdurend zorg nodig, blijken ook zonder jullie als ouders te kunnen. Dat is het moment waarop blijkt of je samen nog iets hebt. En vaak moet je dat gaan ontdekken en ontwikkelen. Dit samen doen kan je helpen je relatie goed door te zetten. Daarmee voorkom je dat een van jullie emotioneel losraakt van de relatie. Dit heeft namelijk vaak tot gevolg dat mensen uit elkaar gaan, iemand zijn eigen weg gaat, of er ruimte voor anderen is. De liefde van je leven is degene die je dichtbij haalt op het moment dat het moeilijk wordt. De durf die dat vraagt, is wat echte liefde is.

Ook ziek van kanker?

Op 4 februari is het wereldkankerdag. Een moment om stil te staan bij een ieder die op wat voor manier dan ook met kanker te maken heeft of heeft gehad. En helaas zijn we dat allemaal. Alhoewel er steeds nieuwe ontdekkingen worden gedaan, betere behandelingen komen en nieuwe inzichten, is het nog steeds een ziekte die heel veel mensen treft en die veel leed veroorzaakt.

Kanker kan op vele manieren je leven in de war gooien. Doordat je zelf ziek wordt, door lichamelijke ongemakken, pijn, door de angst om dood te gaan. Doordat het iemand in je omgeving treft en je het gevoel hebt te weinig te kunnen doen, je bang bent om de ander te verliezen, de pijn van de ander moeilijk aan te zien is. Doordat je na je behandeling weer verder kan en moet met je leven, het niet meer aan je te zien is, je het zelf nog in elke vezel van je lijf voelt, wanneer de buitenwereld weer verwachtingen van je heeft. Doordat je naaste is overleden en je verder moet leven met een eeuwig gemis.

Om die reden is er deze speciale dag. Om stil te staan bij al deze mensen, bij onszelf en onze naasten. En om een ieder de hulp te gunnen die nodig is, in welke vorm dan ook. 

Voornemens om...

Fris in het nieuwe jaar word ik door mijn nieuwe Omdenken scheurkalender verrast door deze spreuk: ‘Mogen al je problemen net zo lang duren als je goede voornemens dit jaar’. Tja, gezien de duur van het volhouden van goede voornemens, zou dat in veel gevallen best goed nieuws zijn. Ze verdwijnen als sneeuw voor de zon… Maar wat nemen we ons nu eigenlijk voor? Vaak gaat het om het nastreven van een beeld van jezelf waaraan je in je eigen ogen nog niet voldoet. Meer sporten? Blijkbaar zie je jezelf als te weinig sportief. Stoppen met roken? Dan vind je jezelf vast te ongezond. Afvallen? Te dik. Minder hard werken? Te gestressed. Er is niets mis mee om jezelf af en toe te evalueren en bij te sturen waar nodig. Zeker wanneer dat vanuit een interne motivatie is, dan heb je een goede kans van slagen. Met de jaarwisseling lijken we ons echter meer dan anders af te meten aan het perfecte plaatje. We bedenken hoe we daarin passen en welk voornemen daarbij hoort. Op zich oké, maar niet de beste motivatie om je doelen te bereiken. Vandaar het stranden van vele goede voornemens rond de tijd van de nieuwjaarsduik…

Ben jij voornemens om iets te veranderen waar je met je hart voor gaat? Het gaat je lukken!

Over naar het nieuwe jaar!

Het is bijna zover, we gaan richting de afsluiting van het jaar. Een moment van bezinning en terugblikken. Tevreden kijk ik terug op het afgelopen jaar. Zoveel mensen ontmoet, zoveel verhalen gehoord, zoveel kracht gezien en moed om verder te gaan. Dat geeft hoop. Hoop op mooie verhalen, op positieve wendingen, op nieuwe inzichten en op aangeboorde krachten. We maken de sprong naar het nieuwe jaar en vervolgen onze tocht in 2018. Tot in het nieuwe jaar!

Wereldlichtjesdag

Vandaag, op 10 december, is het wereldlichtjesdag. Op deze dag denken we aan alle kinderen die zijn overleden. Over de hele wereld is dit de dag waarop overleden kinderen worden herdacht. Dit doen we door om 19.00 uur ’s avonds een kaarsje aan te steken. Op deze manier bieden we wat licht in de duisternis van het verlies. We delen de pijn, het verdriet en het gemis en voelen ons verbonden met degene die hierdoor geraakt zijn.

World Wide Candle Lighting is ontstaan in 1997 in Amerika, door The Compassionate Friends. Het initiatief is langzaam gegroeid en tegenwoordig wordt er op veel plaatsen in de wereld aandacht aan besteed. Doordat iedereen op zijn eigen plek op de wereld om zeven uur in de avond een lichtje brandt, brandt er vandaag op elk uur ergens op de wereld een kaarsje voor een overleden kind. Op die manier verspreid er zich een lint van licht over de wereld. We staan er samen bij stil en delen het verdriet.

Naast dat je je eigen lichtje kunt branden, zijn er ook verschillende plekken waar je kunt samenkomen. Ook in Nederland ontstaat er steeds meer initiateven. Kijk hier voor plaatsen waar je terecht kunt.

Hoeveel is goede hulp je waard?

Het gebeurt dat mensen de hulp die ze zoeken niet vergoed krijgen. Vaak kiezen ze er toch voor om aan de slag te gaan. Wanneer je op het punt staat om iets in je leven meer aandacht te geven, om iets aan te pakken, of juist iets te overdenken, iets nog een kans te geven of juist iets af te sluiten, dan voel je dat je dat moment moet aangrijpen. Uitstel of afhaken voelt dan niet goed. Je wilt er verder mee. Dat is een goede motivatie om langs te komen voor gesprekken en het helpt je door te zetten op het moment dat het moeilijk is.

Als je op het punt staat om hulp te zoeken in de komende periode, kijk dan eens goed naar je zorgpolis. Verschillende verzekeraars gaan verschillend om met het vergoeden van psychosociale hulp. Wanneer je een aanvullende verzekering hebt, is er een goede kans dat je een groot deel vergoed kunt krijgen. Hoeveel en voor hoe vaak verschilt. Het kan verstandig zijn om hier voor het nieuwe jaar naar te kijken en er wellicht wijzigingen in aan te brengen. Het voordeel is dat wat je vergoed krijgt vanuit de aanvullende verzekering, niet van je eigen risico afgaat. Bovendien is het wisselen van zorgverzekering tegenwoordig heel eenvoudig. De moeite waard om je even in te verdiepen!

Kijk ook welke verzekeraar psychosociale hulp vergoed. 

Vrouwen en autisme

Een herkenbaar artikel in het NRC onlangs, over vrouwen met autisme. Herkenbaar vanwege de onherkenbaarheid. Waar we er vroeger vanuit gingen dat er bij vrouwen veel minder vaak sprake was van autisme dan bij mannen, gaan we er inmiddels meer vanuit dat we het bij vrouwen minder goed herkennen. Vrouwen lijken van nature meer geneigd om zich aan te passen aan hun omgeving, waardoor ze zichzelf heel goed aanleren wat gewenst en ongewenst gedrag is in de omgang met anderen. Wat we aan de buitenkant zien is passend gedrag, waarbij we ervan uitgaan dat dit spontaan verloopt. Onderliggend blijkt dan dat ditzelfde gedrag deze vrouwen heel veel energie kost, omdat ze het bewust vertonen. Het is geen automatisme, het is een knop die aangaat om sociaal te kunnen functioneren. Denk aan een eigenschap die je wel beheerst, maar die nooit echt vanzelf gaat en je altijd veel energie kost. En dat je die dag in, dag uit moet uitvoeren. Waarbij er ook nog eens geen begrip is vanuit je omgeving voor de moeite die het je kost, omdat men denkt dat je het gewoon beheerst. Waar het zich dan uiteindelijk in uit, is een burn-out, overspannen raken, niet begrijpen wat er aan de hand is. En inderdaad, zoals in het artikel wordt genoemd, laten we vrouwen die ASS bij zichzelf vermoeden heel serieus nemen. Alleen zij voelen van binnen de verwarring, de vermoeidheid en het niet begrijpen van de wereld om zich heen die wij ons niet kunnen voorstellen.

ADHD of ASS?

Opvallend vaak blijken mensen die langskomen voor gesprekken een diagnose ADHD of ASS (autisme spectrum stoornis) te hebben of zich te herkennen in kenmerken hiervan. Het zijn mensen die zich in eerste instantie goed staande weten te houden in het leven. Dit kost hen echter wel duidelijk meer energie dan dat het andere mensen kost. Onderliggend merken ze dit door vermoeidheid, emotionele problemen, gezondheidsklachten, een slecht zelfbeeld, relatieproblemen of bijvoorbeeld onzekerheid. Alhoewel ADHD en ASS inmiddels meer en meer erkend worden als een daadwerkelijk probleem, is het toch opvallend hoe weinig ondersteuning er voor mensen is. De verwachting lijkt toch te zijn dat een ieder op dezelfde manier meekomt in de maatschappij. Wanneer dit niet lukt, lijk je ontzettend hard je best te moeten doen om toch mee te komen. En op dat moment kunnen zich allerlei klachten gaan voordoen die niet meteen gelinkt worden aan een onderliggende ADHD of ASS. Het zou deze mensen helpen als ze meer kunnen zijn wie ze zijn, als we als samenleving accepteren dat een ieder anders is en als we hier ook daadwerkelijk naar zouden handelen. Met of zonder diagnose moet je kunnen zijn wie je bent.

Hoe vinden wij elkaar?

Steeds meer merk ik in de praktijk dat mensen hun eigen weg zoeken in het vinden van een therapeut die bij hen past. Waar vroeger wellicht de mening van de huisarts doorslaggevend was, lijken mensen nu meer zelf te beoordelen bij welke hulpverlener ze op de goede plek zijn. Dit kun je zelf inmiddels ook beter uitzoeken. Dankzij internet ligt de wereld aan je voeten, ook wanneer je hulp zoekt. Het nadeel hiervan kan zijn dat het aanbod groot is en de kwaliteit ervan niet altijd duidelijk is. Beroepsverenigingen proberen hier ordening in te brengen, maar zij zijn voor het grote publiek vaak onbekend. Het voordeel is echter dat je een therapeut via internet al een beetje kunt leren kennen. De foto, de manier van schrijven, de gebruikte methodieken, de scholing, al dit soort dingen kunnen zorgen dat je je aangesproken voelt of juist niet. Het helpt als je ergens een klik voelt, als er iets vertrouwd is. Zo hoor ik van de ene cliënt dat mijn naam haar aansprak, van de ander dat mijn uiterlijk prettig overkwam en weer een ander noemt de manier van schrijven op de website. Een ding maakt het duidelijk; we vinden elkaar tegenwoordig vaak op het wereldwijdeweb.

Groen doet wonderen

Inmiddels heeft de nieuwe ruimte zich prima bewezen. Het is er goed vertoeven. Ook het pand is een prettige plek om te zijn, met goede buren en levendigheid. Zowel overdag als in de avond is er voldoende aanloop en het feit dat het naast de parkeergarage en de bushalte zit, maakt het voor iedereen bereikbaar. Nu ik na de inrichting ook tijd had voor de aankleding van de ruimte, werd het tijd voor wat foto's op de site. Trots op de nieuwe stek!

Nieuw aanbod: Support Group voor kinderen en jongeren bij verlies door overlijden

Het is een van de meest ingrijpende dingen die je als kind mee kunt maken, het overlijden van iemand heel dichtbij. Zeker als dit binnen je gezin gebeurt, wanneer je vader of moeder of een broer of zus komt te overlijden, zet dit je wereld behoorlijk op zijn kop. Allerlei gevoelens komen boven, die je niet altijd kunt plaatsen en ook niet altijd toe wilt laten. De volwassenen waar je normaal gesproken op terug kunt vallen, zijn nu zelf ook onthand. Uit eigen ervaring weet ik hoe je hier als kind mee kunt worstelen. Samen met Danielle van Saase, die net als ik de opleiding rouwbegeleidingskunde heeft gevolgd, bied ik om die reden de Support Group aan. Een groep voor kinderen en een groep voor jongeren, waarin je je ervaringen kunt delen. Op een prettige manier binnen een veilige groep kunnen we het dan hebben over hoe dit voor je is en hoe anderen dit meemaken en hiermee omgaan. Vaak helpt het al enorm om te weten dat ook anderen hiermee te maken hebben en je verhaal te kunnen doen. 

Alles op zijn plek...

Het is gelukt! Na een weekend hard werken, is de nieuwe ruimte fris en netjes. De eerste cliënten zijn ontvangen en de ruimte heeft zich inmiddels bewezen als prettig en effectief. Na wat omzwervingen in de maand augustus, is nu des te meer te merken dat een veilige, rustige en vertrouwde plek een belangrijk middel is in gesprek met mensen. Zelf vertoef ik er met veel plezier, wat al een belangrijke voorwaarde is om goed werk te kunnen leveren. Als de ander zich er dan ook nog goed op zijn gemak voelt, zijn we een eind op de goede weg. Op een goede samenwerking, in een prettige omgeving!