Help, mijn kind is bang….

Deze week is Eli R. Lebowitz in Nederland. Ik had het genoegen hem te ontmoeten, te horen vertellen over angst bij kinderen en over de methodiek die hij heeft ontwikkeld om hen te helpen. Sinds ik werk met geweldloos verzet ben ik ook bekend met zijn manier van werken, die mij zeer aanspreekt. In het boek wat hij hierover schreef samen met Haim Omer, De behandeling van angst bij kinderen en jongeren, wordt op een zeer respectvolle manier geschreven over en aan ouders; het is niet hun schuld dat hun kind angstig is, er is alle begrip voor de dynamiek waar ze in zijn geraakt. Die dynamiek is echter niet helpend voor het kind, waardoor de ouders ondersteund worden om deze te veranderen. Dit maakt dat ik dit boek al vaak aan ouders en anderen heb aangeraden, om de dynamiek van angst en dwang te begrijpen en te herkennen hoe je daar als omgeving mee in verstrikt raakt. 

Er kwam een vervolg op het boek, een praktische uitwerking van de methodiek die Eli ontwikkeld heeft; Doorbreek angst en dwang bij je kind. Het programma heet Space, Supportive Parenting of Anxious Childhood Emotions. Ondersteunend ouderschap bij kinderen met angst en/of dwangstoornissen dus. Dit boek neemt je mee door de stappen van het programma, zodat iedereen ermee aan de slag kan. Het verschil met andere behandelingen van angst bij kinderen zit hem erin dat bij deze behandeling niet met het kind gewerkt wordt, maar met de ouders. Zij kunnen door hun eigen gedrag te veranderen, de angst bij hun kind verminderen. Ze leren om niet mee te gaan in de angst van het kind, het niet langer te beschermen. Ze leren om de angst van het kind te erkennen, te valideren en de boodschap uit te dragen dat ze ervan overtuigd zijn dat het kind dit kan. Niet beschermen maar ondersteunen. Ik merk in de praktijk dat dit voor ouders heel steunend is en hen weer krachtig maakt. Ze zijn in staat om hun kind te ondersteunen, terwijl ze tegelijkertijd zelf stevig blijven staan. Daar knappen ouders en kinderen van op!

Hier vind je meer informatie over ‘Doorbreek angst en dwang bij je kind’ door Eli R. Lebowitz

Burn-out van het ouderschap?!

Iedereen weet tegenwoordig wat een burn-out is. We hebben er allemaal een beeld bij, kennen mensen die hiermee geworsteld hebben en zijn wellicht wel eens bang dat het onszelf overkomt. Wanneer je in een burn-out terechtkomt, is er vaak sprake van meerdere gebieden waarin je teveel hebt moeten geven en te weinig voldoening hebt ervaren. In veel gevallen speelt werk een rol en is het dus voordehand liggend om tijdelijk niet te werken om te kunnen herstellen.

Wat nou als je een burn-out hebt die vooral ontstaan is vanuit je gevoel van belasting door je ouderschap? Sinds 2015 wordt hier onderzoek naar gedaan en is aangetoond dat ouders die eerder emotioneel stabiel en veerkrachtig waren, in een ‘parentale burn-out’ zich fysiek en emotioneel uitgeput voelen en geen voldoening en gevoel van efficiëntie in het ouderschap ervaren. Maar je kunt niet zoals met je baan, een periode stoppen met ouder zijn. Je moet door. 

Een burn-out in het ouderschap ontstaat niet zozeer door externe factoren, alhoewel deze wel een trigger kunnen zijn. Blijkbaar kunnen veerkrachtige ouders veel aan, ook als het leven tegenzit. De emotionele competenties van de ouder lijken veel belangrijker hierin. ‘Je emoties als vader of moeder niet goed begrijpen, ze niet kunnen uiten en niet in de hand kunnen houden, maakt je vatbaar voor een parentale burn-out. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld als je met je eigen ouders een problematische relatie hebt gehad. Dat kan je zelfbeeld onderuithalen en kun je gaan twijfelen of je wel in staat bent om een goede vader of moeder te worden’. Daarnaast zijn zowel perfectionisme als de wens om een kind door dwang te beheersen risicofactoren. 

In onze individualistische maatschappij komt een parentale burn-out meer voor dan in landen met een cultuur die meer op gemeenschappelijkheid is gebaseerd. Wij hebben geleerd om naar onze eigen behoeften te luisteren en deze te vervullen. Deze kunnen botsen met de behoeften van onze kinderen. Ook zijn we niet geneigd om hulp te vragen, het siert ons als we het zelf kunnen, zo voelen we. Dan willen we onze kinderen ook nog opvoeden tot zelfbewuste individuen, tot assertieve volwassenen. Dat maakt opvoeden extra uitdagend, omdat we niet kunnen terugvallen op autoriteit. 

Een hoopvol gegeven is dat herstel mogelijk is. Men ontwikkelde een groepstherapie waarin werd gewerkt aan enerzijds de stressfactoren te beperken en anderzijds de steun te vergroten. Mocht je dus het gevoel hebben dat het ouderschap je teveel wordt, neem dit serieus. Zoek steun bij anderen, richt je leven zo efficiënt mogelijk in, verlaag de eisen, maak keuzes die rust geven en onderzoek wat je nodig hebt om je stress te verlagen. Kinderen hebben veel meer aan ouders met een rustig brein dan aan ouders die er krampachtig alles aan doen om ze een perfect leven te bieden. 

Lees hier het artikel over het onderzoek: https://bit.ly/3CsisJY

Meer erover lezen kan in dit boek van de onderzoekers: https://bit.ly/3S0LEgO

Ben jij echt in het leven van je kind?

Herken je dat; je kind heeft een eigen leven online, op Tiktok, Minecraft of al gamend met andere spellen. Alles online, veelal met anderen. Of je kind is buiten, uit je zicht, op straat of bij vrienden. Het is tegenwoordig best een klus als ouder om zicht te houden op wat je kind doet en met wie. En we vinden het ook niet meer vanzelfsprekend dat we dat allemaal moeten en mogen weten. Wanneer er geen zorgen zijn over je kind, leidt dat niet tot problemen. Maar als er wel zorgen ontstaan, moet je ineens terrein terugwinnen. En dat was niet nodig geweest. Sinds een aantal jaren is er in Nederland een methode ontwikkeld, Verbindend gezag, die ouders richting geeft in hoe hun kinderen zowel te ondersteunen als aan te sturen. De basis hiervan ligt bij het geweldloos verzet, wat ervan uitgaat dat je geen controle hebt over de ander, enkel over jezelf. Er is een zeer heldere methode ontwikkeld die je helpt weer invloed te hebben op je ontsporende kind. Maar ook wanneer het goed gaat, biedt deze benaderingswijze je als ouder veel; waakzame zorg. Een eerste principe hierin is dat je aanwezig bent in het leven van je kind. Dat klinkt zo vanzelfsprekend, maar dat kost wel tijd, moeite en energie. Dat betekent dat je zorgt dat je weet waar je kind is en met wie, zowel in het echte leven als online. Wanneer er geen zorgen zijn, kun je dit gewoon doen vanuit interesse. Je bent oplettend, op een fijne, open manier. Zorg dat je tijd besteed met je kind, verdiep je in het leven van je kind, doe dingen samen, heb interesse, vraag naar vrienden, kom naar de kamer van je kind. Dat geeft je een basis waarin jij vertrouwen kunt hebben in je kind en waarin je kind kan vertrouwen op jouw aanwezigheid. Mocht het dan toch gebeuren dat je je zorgen maakt, dat er dingen gebeuren die niet oké zijn, dan kun je gemakkelijk opschalen; je vergroot dan je aanwezigheid door niet meer vrijblijvend te informeren, maar gerichte vragen te stellen.