Coronormaal

Waar alles weer draait, maar wel anders. Waar we het dagelijkse leven weer herpakt hebben, maar nog niet zoals voorheen. Zo voelt het op het moment. Ja, de kinderen zijn weer naar school. Ja, ook de middelbare scholieren! Tot mijn blijdschap. Fijn dat er oog is voor hun belangen, voor het belang van de groep, van sociale interactie, van deelnemen aan de maatschappij. En die vakantie in eigen land bleek inderdaad ook prima haalbaar. Ook anders, maar goed. Waarin we waarden bevestigd zagen (een goede band met familie en vrienden is heel fijn!) en waarin we een vakantiegevoel misten (blijkbaar zijn voor ons bergen, stokbrood en een andere taal nodig…). Maar ja, we zitten natuurlijk nog steeds met corona en moeten ons daaraan aanpassen. Waar we het doorbreken van de routines in de vakantie juist opzochten, daar is nu de uitdaging om er in het dagelijkse leven mee te leren omgaan. Want eigenlijk zijn routines daarin heel fijn en helpend. Terwijl ze nu voortdurend doorbroken worden; nog deels thuiswerken, coronatesten, thuisblijven totdat test gedaan is en uitslag er is, dus kinderen toch weer thuis van school, volgende gezinslid verkouden en testen…. We zijn vast niet het enige gezin dat onder deze doorbreking van de routine lijdt. Ik geloof dat we ons er maar bij neer moeten leggen dat dit de nieuwe routine is, in elk geval voor de komende herfst en winter.

Mogen ze weer meedoen ?!

Daar zit mijn 13 jarige weer, opnieuw achter zijn Ipad, voor opnieuw een online les. De zoveelste in maanden. Hij wordt er moedeloos van en ik ook. Ik kan het eigenlijk niet meer aanzien. Waar het aanvankelijk lastig was, wennen en aanpassen, is het nu onverdraaglijk geworden. Vooral omdat veel andere dingen wel weer kunnen, mogen of toch gedaan worden. In de eerste maanden van de intelligente lockdown was het gezamenlijk aanpassen en deden we het samen. Dat voelde anders. Maar nu is het verschil te groot. Mijn dochter gaat weer naar school, wij als ouders werken weer volop, deels en waar nodig op locatie, sporten zijn weer begonnen, de vrije tijd wordt weer ingevuld. En.. nee, onze puber zit nog steeds thuis. Middelbare scholen zouden weer opengaan. Ik was te snel met mijn enthousiasme. Ik had ook niet kunnen overzien dat ‘open’ betekende ‘tot aan de zomervakantie twee dagdelen naar school’. Inmiddels gaat mijn zorg over volgend schooljaar. Ik gun mijn kind dat hij kan meedoen aan de maatschappij, dat hij in de ochtend naar school fietst, in beweging is, een doel heeft om zijn bed uit te komen, het gezellig heeft met leeftijdsgenoten, pret met ze kan hebben, de docenten ontmoet die hem graag dingen leren. Dat hij het idee heeft dat hij erbij hoort in de samenleving, dat we het belangrijk vinden dat hij ook meedoet. Willen jullie me helpen om eenieder hiervan te overtuigen? Zodat we de kans vergroten dat hij en al zijn leeftijdsgenoten na de zomer ook weer gewoon naar school kunnen? Onderteken dan de petitie;

https://petities.nl/petitions/middelbare-scholen-gewoon-weer-volledig-open?locale=nl